Δραστηριότητες

Ο χορός είναι μια θαυμάσια μορφή τέχνης που χρησιμοποιεί το μυαλό, το σώμα, την ψυχή, το συναίσθημα, την έκφραση . Έκφραση της ελευθερίας, ευτυχίας, θλίψης , σύγχυσης , την ευγνωμοσύνης….

Πάντα ο άνθρωπος εκφραζόταν με χορευτικές κινήσεις σε γιορτές και τελετές.  Έτσι, θα πάμε πίσω στην αρχή του χορού , όπως την γνωρίζουμε.

Στους πρώτους πολιτισμούς των προϊστορικών χρόνων, κατά τη Μεσολιθική περίοδο και περίπου 9.000 π.χ. οι βραχοσκεπές Bhimbetka στην Ινδία απεικονίζουν απλοϊκές μορφές ανθρώπων και ζώων σε σκηνές κυνηγιού,  σε κοινωνικούς χορούς με μουσικά όργανα,  και ταφικές τελετές που εμφανίζονται σε ρυθμική κίνηση .

Στην ινδουιστική μυθολογία «Brahma» , ο θεός Hindu ( Deva ) της δημιουργίας πιστεύεται ότι έχει συλλάβει τον χορό εμπνέοντας τον σοφό Μπάρατα Muni να γράψει το « Natya Shastra » , όπου με την πρακτική του χορού και του θεάτρου άρχισε , με λόγο, χειρονομίες , μουσική και συναισθήματα να δημιουργεί το σχηματισμό της έννοιας του χορού. Οι πιο εξέχοντες θεότητες απεικονίζονται να εκφράζουν χαρά,  έκσταση καθώς και οργή σε χορούς τους . Το «Nataraja» σε ενσωμάτωση του θεού Shiva έχει ιδιαίτερη αξία στον Ινδουισμό . Ο Shiva πιστεύεται ότι είναι ο θεός του χορού . Τον βλέπουμε να χορεύει τον κοσμικό του χορό «tandava » . Ο θεός Krishna χαρακτηρίζεται με τα « Gopikas» που σημαίνει τα κορίτσια της αγέλης. Η θεά Kali που συχνά συνδέεται με τον χρόνο και τον θάνατο, εκφράζει ένα χορό της δημιουργίας και της καταστροφής.

Από τα Ινδικά σχέδια και τα αγάλματα μπορούμε να δούμε τις κινήσεις «attitude» και «épaulement» και θέση «en dehors» που χρησιμοποιούμε στον κλασσικό χορό μέχρι σήμερα.

Dance is a wonderful art form which uses mind, body, soul, feeling, expression. Expression of freedom, happiness, bravery, sadness, confusion, gratitude and the list goes on. So let’s go back to the beginning as we encounter it….

Dance has always played a major role in man’s life and we see this in rituals, celebrations and ceremonies. There are traces of dance from the earliest civilizations of prehistoric times. During the Mesolithic period around 9,000 BC the Bhimbetka rock shelters in India depict stylised figures of animals and humans in hunting scenes, communal dances with musical instruments and burial ceremonies appearing in rhythmic movement.

In Hindu mythology “Brahma”, the Hindu God(Deva) of creation is believed to have conceived dance by inspiring the sage ‘Bharata Muni’ to write the ‘Natya Shastra’, where by a practice of dance and drama began, using words, gestures, music and emotions to form the concept of dance. The most prominent deities are depicted expressing joy, ecstasy and rage in their dances.  The ‘Nataraja’ embodiment of Lord Shiva is of particular value in Hinduism. Shiva is believed to be the Lord of Dance. He is seen dancing his cosmic ‘Tandava’. Krishna is characterised with the ‘Gopikas’ which means cow-herd girls, and Kali who is often linked with time and death, expresses a dance of creation and destruction.

Among these Indian statues and drawings we can clearly see the «attitude» lines use of «épaulement» and «en dehors» placement which we use till today in dance.